Er zijn heel wat etenswaren die er niet bepaald aantrekkelijk uitzien, ruiken of aangenaam klinken als je hoort wat het is. Maar wie het lef heeft om ze te proberen wordt daar dubbel en dik voor beloond, want sommige van die ‘rare’ etenswaren zijn van de lekkerste dingen die ik ken!
Mijn collega’s zitten soms wel heel bedenkelijk, en zelfs met afgrijzen naar mijn lunch te kijken. Toegegeven, ik eet regelmatig best vreemde dingen. Maar die vreemde dingen zijn gewoon heerlijk, en bovendien vaak nog eens ‘superfoods’ ook. Wees gerust, het eten dat ik voor ogen heb zijn geen dingen die raar zijn om raar te zijn, en zijn ook niet ethisch onverantwoord of zo. Gewoon onbekend, en daardoor jammer genoeg ook onbemind.
Fermented goodies
Fermentatie is een smaakmakend proces. De meeste delicatessen hebben wel ergens een fermentatieproces achter de rug: chocolade, koffie, wijn & bier, kaas… en nog veel andere waarvan de meeste mensen het niet weten. Met fermentatie kan je dus ook van gewone zaken zoals groenten een delicatesse maken.
Aziatische pickles
Wij hebben zuurkool en augurken, maar in Azië hebben ze een bijzonder breed gamma aan ‘pickles’, gefermenteerde groenten zoals komkommer, mosterdbladeren, kool, radijs, wortel, …. Meestal met nog wat kruiden zoals chilli en sojasaus of miso. De smaak moet wat wennen in het begin, maar je bent er snel aan verknocht: ik eet zelfs kimchi – de Koreaanse standaard pickle – bij mijn frieten!
Gefermenteerd wortelsap
Aan wortelsap moet je een beetje zijn, dat geef ik toe. Ik vind het oranje goedje sowieso al lekker – verfrissend en niet al te zoet – maar na de fermentatie wordt de smaak zo’n tikje zuriger en wat complexer. Past veel beter bij een maaltijd dan een zoete drank en is een gezond alternatief wanneer je – zoals ik – water een beetje saai vindt.
Umeboshi pruimen
Ze zien er echt niet uit, die verschrompelde paarsroze Japanse pruimpjes. Maar wàt een smaakbommetjes! In het begin wist ik ook niet goed wat ermee te beginnen, want ze hebben toch wel veel, en ’n bijzondere smaak. Tot ik een recept ontdekt van spaghetti met umeboshi en hijiki was ik helemaal verkocht! Je kan er ook een soort van puree van kopen, die is wat handiger in gebruik.
Heerlijks uit de zee
Ik ben sowieso dol op alles wat uit de zee komt – dierlijk én plantaardig. Behalve kwal. Kwal heeft niet bepaald veel smaak. In tegenstelling tot deze heerlijkheden:
Bottarga
Bottarga is de gerookte en gedroogde kuit (de eitjes) van de harder, tonijn of zwaardvis. Een Sardeense specialiteit, maar ook te vinden in de rest van Italië. ‘Parmesaan van de zee’ wordt het ook wel eens genoemd, en als je het proeft weet je al snel waarom.
Hijiki en zeespaghetti
Sommigen zijn al lang overtuigd van zeewier in de keuken, maar velen associëren het toch met onsmakelijke slierten die je op het strand vind. Maar ze hebben ongelijk, want goed klaargemaakt is zeewier echt een topper. Hijiki en zeespaghetti tijn mijn persoonlijke favorieten hier.
Zeeëgel
Ook wel eentje waar je ’n beetje moed voor moet verzamelen om het te proberen, want het heeft een rare kleur en textuur. Maar wat een smaak! Misschien helpt het wel als je er een sausje van maakt. Maar je kan het ook wel eens terugvinden op sushi, bij de betere sushi restaurants dan toch.
Bits & bones
Ik ben geen grote vleeseter, maar op mijn lijstje van favoriete delicatessen staat toch wel wat vlees (en vis, maar de titel van het vorige puntje zegt allicht genoeg). Hoewel, velen noemen dit niet echt vlees, eerder slachtafval. Beenderen en ingewanden zijn voor mij de beste delen, en bovendien verzamelpunten van nutritioneel interessante componenten.
Mergpijpen
Wie ooit al eens met een lepeltje een gkookte of gebakken mergpijp heeft uitgehold, de inhoud op een toastje gelegd, en met wat zout erover naar binnen heeft gewerkt, weet wat ik bedoel. De blubberige substantie ziet er niet aanlokkelijk uit, maar het goedje smelt in je mond en is alsof alle smaak uit het dier naar hier is gedropen. Mis dit niet!
Haggis
Haggis heeft een reputatie. Ik vond het ook best wel vies klinken. Ingewanden klaargemaakt in een schapenmaag? Tot ik het in Schotland probeerde. Die maag zit er dus niet meer rond, en dan ziet het eruit als zwart gehakt, of het binnenste van een bloedworst. Qua smaak is het ook zo’n beetje tussen erg pittig en smaakvol gehakt en bloedworst. Bijzonder lekker dus.
Kabeljauwlever
Klinkt ook niet al te aanlokkelijk, maar is een ‘hidden gem’. In de meeste supermarkten nochtans wel te krijgen, gerookt en in blikjes. Ik noem het zelf ‘de foie gras van de zee’. Het heeft een even zachte en smeuïge textuur, zonder dat er beestjes voor moeten vetgemest worden. Met een vissmaak, uiteraard. En één van de rijkste natuurlijke bronnen van vitamine D.
Straffe groentjes
Veel mensen vinden groenten maar saai. Ik snap dat niet. Sure, de ene heeft wat meer smaak dan de andere, maar je eet ze meestal in combinatie met kruiden en specerijen die de smaak wat meer tot hun recht brengen. Behalve deze, die hebben dat eigenlijk amper nodig…
Zuring
Zuring of zurkel ken ik al van kleins af aan, want het groeide gewoon bij mijn ouders in de moestuin. ‘Eetbladeren’ noemden we het, en ik was er dol op. De frisse zure smaak is super bij puree of patatjes, of je kan er pesto van maken. Maar eigenlijk vind ik ze nog altijd het lekkerst rauw, zomaar.
Lamsoor
Ondanks wat de naam doet vermoeden is dit wel degelijk een groente. En eigenlijk is deze groente niet echt van de plant ‘lamsoor’. Wel zulte, of zeeaster. Het groeit dus in zilte gebieden, en smaakt ook wat zout net zoals zeekraal. Maar de smaak is voller en zachter.
Artisjok
Wist je dat een artisjok eigenlijk een distel is? Yummie! Maar serieus, artisjok is echt een delicatesse. De meesten kennen wel de gegrilde ingelegde, maar ik verkies ze gewoon gekookt. 45 minuten koken, en dan bij de blaadjes één voor één het malse deeltje ervan af eten. Gedopt in een beetje mosterdvinaigrette. Yummie!
Gewone dingen, anders gegeten
Deze twee zijn heel gewoon – eieren en citroenen, niks speciaals aan. Enkel de manier waarop je deze kan eten zijn wat specialer.
Gepekelde citroenen
Zoute citroenen, dat lijkt toch een beetje vreemd. De Midden-Oosterse keuken maakt er nochtans gretig gebruik van, en dat heeft zo zijn redenen: de mix van zoet, zout en zuur met de frisse citrussmaak is gewoon perfect. Even wennen in het begin, dat wel. Maar ik was al snel helemaal verkocht.
Rauwe eieren
Vroeger moest mijn eitje altijd goed gekookt of gebakken zijn, want ik kon er niet goed tegen dat het wit nog wat slijmerig was. Intussen ben ik helemaal de andere kant op gegaan, want eigenlijk zit in de rauwe versie best wel veel smaak. In Japan en Korea doen ze een min of meer rauw ei over hun rijst, of doppen ze vlees in een geklutst ei als was het een dipsausje. Zorg wel dat je eieren goed vers zijn!
Wie durft?
En wie heeft nog van die leuke tips?